Met een westerwind in de rug nader ik Elburg. In de verte is het havenhoofd al te zien. Met deze westerwind is het niet moeilijk Elburg binnen te lopen. Maar als de wind Noord Noord West staat en nog eens met windkracht 5 tot 6 dan wordt het zeer gevaarlijk Elburg binnen te lopen. De houten palen van het havenhoofd staan nu nog in de Flevopolder.

Ik vaar richting Elburg tussen de lange strekdammen door. Eenmaal aangekomen in de havenkom zie ik aan bakboordkant het mooie werfje van Balk. Langs de kade is een plek vrij achter een botter uit Spakenburg. Maak mijn schuit vast en strijk mijn grootzeil en fok. Duik in het vooronder om mijn tekenspullen te pakken, neem eerst een borrel, zo die had ik wel verdient na zo’n reis. Sluit de kajuit af en stap aan wal.

Loop langs de kade, het is niet druk want de ansjovis was gezien dus met man en macht er achteraan. Daar is de Vispoort, hij is mooi van vorm met zijn puntige toren.
Op de oude vestingwal staande kijk je neer op de lijnbaan van Elburg met links het huis van de touwslager,
gebouwd tegen de oude muur van de Vispoort aan.
Een mooi gezicht, van hier maak ik een schets van het huisje en een deel van de oude Vispoort erachter.

Eenmaal onder de poort door loop ik richting kruishoek. De straat richting de Vispoort is vanuit dit kruispunt mooi. Ga hier zitten en maak een schets van het straatje en de Vispoort. Het is kwart voor 1, de straat is uitgestorven dankzij de ansjovis. Dat komt mooi uit, dan heb ik ook geen last van al die mensen die alleen maar voor mijn beeld
gaan staan. De schaduw is nu op dit uur voor mij het mooist.
De donkere delen en de lichte partijen komen nu ook mooier uit. Zo’n Vispoort is een kostbaar bezit, het bewaakt de stad al eeuwen en laat generatie na generatie er onderdoor lopen.

Al wandelend door het mooie stadje kom ik bij de
St.Nicolaaskerk, een kerkje zonder toren. Omstreeks 1693 werd de kerktoren getroffen door vuur uit de hemel en brandde toen geheel uit. Nooit is de toren herbouwd.
Rechts tussen de twee huizen staat een lief poortje die toegang verschaft tot het Weduwenhofje, tja mannen gaan nu eenmaal eerder dood dan vrouwen.
Ik maak een schetsje van de toren, met rechts het poortje.
Loop over de oude vestingwal weer richting haven naar mijn botter. Het is weer drukker geworden in de haven, stap aan boord en berg mijn schetsboek weer op en ga avondeten maken, paling samen met de aardappelen in een pan, een klodder boter, zout en peper en dan maar laten sudderen, heerlijk.